این مومیایی کوچک که مانند اغلب نمونه ها از آلمان به این نمایشگاه آورده شده و به نام کودک دتمولد شناخته می شود، به کودکی 8 تا 10 ماهه تعلق دارد که حدود سال 4480 پیش از میلاد/6500سال پیش و سه هزار سال پیش از تولد توت آنخ آمون، در پرو از دنیا رفته است. پرتونگاری جدید با استفاده از پرتوهای ایکس نشان می دهد این کودک هنگام تولد دچار ناهنجاری قلبی مادرزادی بوده است. ویلفرد روسندال، مدیر موزه ریس انگلهورن در شهر مانهایم که محل نگهداری بسیاری از این مومیایی ها است، می گوید: «احتمالا ناهنجاری قلبی این کودک باعث ورود بخشی از جریان خون به شش ها، جمع شدن مایع در آنها و آسیب های ریوی منجر به مرگ کودک شده است. این کودک دچار ذات الریه نیز بوده و از ناهنجاری هایی در ناحیه جمجمه رنج می برده است». علاوه بر این سی .تی اسکن انجام شده روی مومیایی، قطعه کوچک مستطیلی شکلی را نشان می دهد که از گردن کودک آویخته شده است. این جسم احتمالا طلسمی از جنس استخوان است که کودک پس از مرگ همراه با آن دفن شده است.
این مومیایی متعلق به مایکل اورلویتس، آسیابانی است که در قرن هجدهم میلادی همراه با خانواده اش در دخمه ای واقع در زیرزمین کلیسای یکی از شهره های کشور مجارستان دفن شده است. اجساد آنها که به دلیل هوای خنک و خشک سرداب به سرعت خشک شده، سال 1994/1373 کشف شده است. تاریخ تولد و نوشته های روی تابوت ها نشان می دهد مایکل و همسرش ورونیکا سه کودک را پیش از مرگ مایکل در 40 سالگی از دست داده اند. روسندال می گوید: «ورونیکا تقریبا بلافاصله پس از مرگ همسرش ازدواج کرده اما دو سال بعد و در سن 38سالگی فوت کرده است. ورونیکا مبتلا به سل بوده و احتمالا ابتلا به همین بیماری باعث مرگ مایکل و هر سه کودک پیش از او شده است».
این زن جوان با موهای بلند تیره حدود 3410 سال پیش جایی در شمال شیلی مومیایی شده است. هوای گرم صحرا باعث شده به سرعت آب بدنش تمام شود. مومیایی این زن به حالت نشسته قرار داده شده تا به کمک جاذبه زمین روند خشک شدن آب بدن را تسریع کند. روسندال می گوید: «این روش نگهداری مومیایی ها در اغلب تمدن های پیش از دوره کلمب دیده می شود». خالکوبی به صورت نقطه هایی زیر سمت چپ دهان زن وجود دارد. اطلاعات چندانی از تمدن چیو چیو که به زمان حیات این زن برمی گردد در دسترس نیست و تنها می شود علت خالکوبی ها را حدس زد. روسندال می گوید: «دلیل این خالکوبی می تواند دور کردن ارواح پلید از فرد باشد یا برای محافظت از او در برابر بیماری ها انجام شده باشد». مومیایی اجساد توسط بومیان آمریکایی فرهنگ Chinchorro و حدود 8000 سال پیش در این ناحیه آغاز شده است.
مومیایی این میمون که لباس به تن دارد و گردنش با یقه ای چین دار از پرهای شترمرغ آمریکای جنوبی پوشیده شده است در کنار مومیایی یک انسان با سن نامشخص در صحرای آتاکاما در آرژانتین کشف شده است. در تمدن های پیش از کشف قاره آمریکا خصوصا در امتداد سواحل غربی پرو و شیلی، حیواناتی مانند خوکچه هندی یا لاما به عنوان پیشکش همراه مردگان دفن می شده اند، اما کشف یک میمون مومیایی شده اتفاق نادری است. روسندال می گوید: «احتمالا میمون به واسطه آب و هوای خشک آتاکاما و به شکلی کاملا طبیعی مومیایی شده است. این صحرا دومین نقطه خشک روی زمین است. علاوه بر این تاکنون مدرکی دال بر اینکه حیوانات توسط تمدن های قدیمی آمریکای لاتین مومیایی می شده اند، به دست نیامده است. میمون ها در این دوره بخش قابل توجهی از تمدن آمریکا را به خود اختصاص داده اند. ابزارهای گوناگونی با الهام از آناتومی آنها ساخته شده و در مقبره های قدیمی قرار داده شده است. احتمالا میمون ها در این دوران مانند حیوانات خانگی نگهداری می شده اند».